Ta strona zakłada, że znasz już przewodniki dla programistów dotyczące projektowania zorientowanego na zasoby i nazw zasobów, a także uzupełnia je o szczegółowe informacje o implementacji interfejsu Google Ads API.
Projektowanie zorientowane na zasoby
Ogólnie interfejs Google Ads API jest zaprojektowany zgodnie z zasadami architektury zorientowanej na zasoby i modelowany jako zbiory zasobów (rzeczownik interfejsu API). Zasoby są odwoływane za pomocą nazwy zasobu i modyfikowane za pomocą niewielkiego zestawu metod (zwanych też czasownikami lub operacjami).
Te nazwy zasobów i metod, w połączeniu z określonym preiksem wersji interfejsu API, tworzą adresy URL interfejsu REST. Na przykład adres URL poniżej można podzielić na te elementy zgodnie z tabelą:
https://googleads.googleapis.com/v18/customers/1234567890:mutate
| Prefix wersji interfejsu API | Nazwa zasobu (względna) | Metoda |
|---|---|---|
https://googleads.googleapis.com/v18
|
customers/1234567890
|
mutate
|
Wszystkie adresy URL REST dla konkretnej wersji interfejsu API (np. v18) mają wspólny prefiks wersji interfejsu API. Nazwa zasobu i metoda razem określają, która usługa interfejsu API jest wywoływana.
Interfejs Google Ads API intensywnie korzysta z metod niestandardowych, w przeciwieństwie do większości tradycyjnych interfejsów API REST, które korzystają ze standardowych metod REST, takich jak list, get, create, update i delete. Przykłady niestandardowych metod w interfejsie Google Ads API to search, searchStream i mutate.
Na kolejnych stronach znajdziesz więcej informacji o nazwach zasobów, metodach usługi i konwencjach nazewnictwa plików JSON interfejsu Google Ads API, które są używane razem do definiowania punktów końcowych interfejsu REST.