אתם יכולים להשתמש ב-ML Kit כדי לזהות את השפה של מחרוזת טקסט. אפשר לקבל את השפה הסבירה ביותר של המחרוזת וגם את ציוני המהימנות של כל השפות האפשריות.
ערכת ML Kit מזהה טקסט ביותר מ-100 שפות שונות בסקריפטים המקוריים שלהן. בנוסף, ניתן לזהות טקסט באותיות לטיניות בשפות הבאות: ערבית, בולגרית, סינית, יוונית, הינדי, יפנית ורוסית. כאן תוכלו לעיין ברשימה המלאה של השפות והסקריפטים הנתמכים.
בחבילה | לא חלק מהחבילה | |
---|---|---|
שם הספרייה | com.google.mlkit:language-id | com.google.android.gms:play-services-mlkit-language-id |
הטמעה | המודל מקושר באופן סטטי לאפליקציה בזמן ה-build. | הורדת המודל מתבצעת באופן דינמי דרך Google Play Services. |
ההשפעה של גודל האפליקציה | הגדלה של כ-900KB. | הגדלה של כ-200KB. |
מועד האתחול | המודל זמין באופן מיידי. | יכול להיות שתצטרכו להמתין להורדת המודל לפני השימוש הראשון. |
אני רוצה לנסות
- מומלץ להתנסות באפליקציה לדוגמה כדי לראות דוגמה לשימוש ב-API הזה.
לפני שמתחילים
בקובץ
build.gradle
ברמת הפרויקט, חשוב לכלול את מאגר Maven של Google בקטעbuildscript
וגם בקטעallprojects
.מוסיפים את יחסי התלות של ספריות ML Kit Android לקובץ GRid ברמת האפליקציה של המודול, בדרך כלל
app/build.gradle
. תוכלו לבחור באחד מיחסי התלות הבאים בהתאם לצרכים שלכם:כדי לקבץ את המודל עם האפליקציה:
dependencies { // ... // Use this dependency to bundle the model with your app implementation 'com.google.mlkit:language-id:17.0.5' }
כדי להשתמש במודל ב-Google Play Services:
dependencies { // ... // Use this dependency to use the dynamically downloaded model in Google Play Services implementation 'com.google.android.gms:play-services-mlkit-language-id:17.0.0' }
אם תבחרו להשתמש במודל ב-Google Play Services, תוכלו להגדיר שהאפליקציה תוריד את המודל באופן אוטומטי למכשיר אחרי התקנת האפליקציה מחנות Play. כדי לעשות את זה, צריך להוסיף את ההצהרה הבאה לקובץ
AndroidManifest.xml
של האפליקציה:<application ...> ... <meta-data android:name="com.google.mlkit.vision.DEPENDENCIES" android:value="langid" > <!-- To use multiple models: android:value="langid,model2,model3" --> </application>
תוכלו גם לבדוק באופן מפורש את זמינות המודל ולבקש הורדה דרך ModuleInstallClient API של Google Play Services.
אם לא מפעילים הורדות של מודלים בזמן ההתקנה או מבקשים הורדה מפורשת, הורדת המודל מתבצעת בפעם הראשונה שמריצים את המזהה. בקשות שמבצעים לפני סיום ההורדה לא מובילות לתוצאות.
זיהוי השפה של מחרוזת
כדי לזהות את השפה של מחרוזת, קוראים לפונקציה LanguageIdentification.getClient()
כדי לקבל מופע של LanguageIdentifier
, ואז מעבירים את המחרוזת ל-method identifyLanguage()
של LanguageIdentifier
.
למשל:
Kotlin
val languageIdentifier = LanguageIdentification.getClient() languageIdentifier.identifyLanguage(text) .addOnSuccessListener { languageCode -> if (languageCode == "und") { Log.i(TAG, "Can't identify language.") } else { Log.i(TAG, "Language: $languageCode") } } .addOnFailureListener { // Model couldn’t be loaded or other internal error. // ... }
Java
LanguageIdentifier languageIdentifier = LanguageIdentification.getClient(); languageIdentifier.identifyLanguage(text) .addOnSuccessListener( new OnSuccessListener<String>() { @Override public void onSuccess(@Nullable String languageCode) { if (languageCode.equals("und")) { Log.i(TAG, "Can't identify language."); } else { Log.i(TAG, "Language: " + languageCode); } } }) .addOnFailureListener( new OnFailureListener() { @Override public void onFailure(@NonNull Exception e) { // Model couldn’t be loaded or other internal error. // ... } });
אם הקריאה מצליחה, מועבר קוד שפה BCP-47 למאזינים המוצלחים כדי לציין את שפת הטקסט. אם המערכת לא מזהה שפה בוודאות, הקוד und
(לא ידוע) מועבר.
כברירת מחדל, ערכת ML Kit מחזירה ערך שאינו und
רק כאשר היא מזהה את השפה עם ערך סמך של 0.5 לפחות. אפשר לשנות את הסף הזה על ידי העברת אובייקט LanguageIdentificationOptions
ל-getClient()
:
Kotlin
val languageIdentifier = LanguageIdentification .getClient(LanguageIdentificationOptions.Builder() .setConfidenceThreshold(0.34f) .build())
Java
LanguageIdentifier languageIdentifier = LanguageIdentification.getClient( new LanguageIdentificationOptions.Builder() .setConfidenceThreshold(0.34f) .build());
הצגת השפות האפשריות של מחרוזת
כדי לקבל את ערכי הסמך של השפות הנפוצות ביותר במחרוזת, צריך לקבל מופע של LanguageIdentifier
ואז להעביר את המחרוזת ל-method identifyPossibleLanguages()
.
למשל:
Kotlin
val languageIdentifier = LanguageIdentification.getClient() languageIdentifier.identifyPossibleLanguages(text) .addOnSuccessListener { identifiedLanguages -> for (identifiedLanguage in identifiedLanguages) { val language = identifiedLanguage.languageTag val confidence = identifiedLanguage.confidence Log.i(TAG, "$language $confidence") } } .addOnFailureListener { // Model couldn’t be loaded or other internal error. // ... }
Java
LanguageIdentifier languageIdentifier = LanguageIdentification.getClient(); languageIdentifier.identifyPossibleLanguages(text) .addOnSuccessListener(new OnSuccessListener<List<IdentifiedLanguage>>() { @Override public void onSuccess(List<IdentifiedLanguage> identifiedLanguages) { for (IdentifiedLanguage identifiedLanguage : identifiedLanguages) { String language = identifiedLanguage.getLanguageTag(); float confidence = identifiedLanguage.getConfidence(); Log.i(TAG, language + " (" + confidence + ")"); } } }) .addOnFailureListener( new OnFailureListener() { @Override public void onFailure(@NonNull Exception e) { // Model couldn’t be loaded or other internal error. // ... } });
אם הקריאה תתבצע בהצלחה, רשימה של IdentifiedLanguage
אובייקטים תועבר למאזינים ללא שגיאות. מכל אובייקט אפשר לקבל את קוד BCP-47 של השפה ולוודא שהמחרוזת כתובה בשפה הזו. שימו לב שהערכים האלה מציינים את המהימנות של כל המחרוזת בשפה הנתונה. ML Kit לא מזהה כמה שפות במחרוזת אחת.
כברירת מחדל, ערכת ML Kit מחזירה רק שפות עם ערכי סמך של 0.01 לפחות. כדי לשנות את הסף הזה מעבירים את האובייקט LanguageIdentificationOptions
אל getClient()
:
Kotlin
val languageIdentifier = LanguageIdentification .getClient(LanguageIdentificationOptions.Builder() .setConfidenceThreshold(0.5f) .build())
Java
LanguageIdentifier languageIdentifier = LanguageIdentification.getClient( new LanguageIdentificationOptions.Builder() .setConfidenceThreshold(0.5f) .build());
אם אין שפה שעומדת בסף הזה, ברשימה יש פריט אחד עם הערך und
.