Usługi internetowe Google Maps Platform to zbiór interfejsów HTTP Google usługi udostępniające dane geograficzne na potrzeby aplikacji z mapami.
W tym przewodniku opisujemy kilka typowych sposobów konfigurowania usługa sieciowa żądań i przetwarzania odpowiedzi usługi. Zapoznaj się z przewodnikiem dla programistów. , aby zapoznać się z pełną dokumentacją interfejsu Roads API.
Co to jest usługa sieciowa?
Usługi internetowe Google Maps Platform to interfejs do żądania danych interfejsu API Map Google z usług zewnętrznych i wykorzystywanie danych w aplikacjach Mapy. Te usługi są przeznaczone do używania w połączeniu z mapą, zgodnie z Ograniczenia licencji w Warunkach korzystania z Google Maps Platform.
Usługi internetowe interfejsów API Map Google używają żądań HTTP(S) kierowanych do konkretnych adresów URL, przekazują parametry adresów URL lub Dane POST w formacie JSON jako argumenty dla usług. Usługi te zwracają dane w treść odpowiedzi w formacie JSON do analizy lub przetwarzanego przez Państwa zgłoszenia.
Typowe żądanie usługi sieciowej do interfejsu Roads API to ten formularz:
https://roads.googleapis.com/v1/snapToRoads?parameters&key=YOUR_API_KEY
gdzie snapToRoads oznacza żądaną usługę. Inne drogi
usługi to między innymi nearestRoads i speedLimits.
Uwaga: wszystkie aplikacje interfejsu Roads API wymagają uwierzytelniania. Dowiedz się więcej o danych uwierzytelniających.
Dostęp SSL/TLS
Protokół HTTPS jest wymagany w przypadku wszystkich żądań Google Maps Platform, które używają kluczy interfejsu API lub zawierają użytkowników i skalowalnych danych. Żądania przesyłane za pomocą protokołu HTTP, które zawierają dane wrażliwe, mogą zostać odrzucone.
Tworzenie prawidłowego adresu URL
Może Ci się wydawać, że „prawidłowy”, Adres URL jest oczywisty, ale
To nie do końca tak. Adres URL wpisany na pasku adresu w
przeglądarka może na przykład zawierać znaki specjalne (np.
"上海+中國"); przeglądarka musi wykonać wewnętrzne tłumaczenie
zmień kodowanie tych znaków przed przesłaniem.
Przy użyciu tego samego tokena każdy kod, który generuje lub akceptuje dane wejściowe UTF-8,
może traktować adresy URL ze znakami UTF-8 jako „prawidłowe”, ale wymagają tego również
przetłumaczyć te znaki przed wysłaniem ich na serwer WWW.
Ten proces nazywa się
Kodowanie adresów URL lub kodowanie procentowe.
Znaki specjalne
Znaki specjalne trzeba przetłumaczyć, Wszystkie adresy URL muszą spełniać składnię określoną w tagu Strój Specyfikacja identyfikatora zasobu (URI). Oznacza to, że adresy URL może zawierać tylko specjalny podzbiór znaków ASCII: znany symbole alfanumeryczne i niektóre znaki zarezerwowane do użytku jako elementy sterujące znaków w adresach URL. Tabela zawiera podsumowanie tych znaków:
| Ustaw | znaków | Użycie adresu URL |
|---|---|---|
| Alfanumeryczne | a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v x y z A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z 0 1 2 3 4 5 6 7 8 9 | Ciągi tekstowe, wykorzystanie schematu (http), port (8080) itp. |
| Niezarezerwowane | - _ . ~ | Ciągi tekstowe |
| Zarezerwowane | ! * ( ) ; : @ & = + $ , / ? % # [ ] | Znaki kontrolne lub ciągi tekstowe |
Tworząc prawidłowy adres URL, należy się upewnić, że zawiera on tylko znaki podane tabeli. Zgodność adresu URL w celu ogólnego korzystania z tego zestawu znaków prowadzi do dwóch problemów: pierwszego pominięcia i zastąpienia:
- Znaki, którymi chcesz się zajmować, znajdują się poza
powyżej zestawu. Na przykład znaki w obcych językach
takie jak
上海+中國, muszą być zakodowane za pomocą funkcji powyżej znaków. Zgodnie z powszechną konwencją pokoje (czyli niedozwolonych w adresach URL) są często przedstawiane za pomocą znaku plusa'+'znak. - Znaki w powyższym zestawie są dostępne jako znaki zarezerwowane.
ale muszą być używane dosłownie.
Na przykład
?jest używany w adresach URL do oznaczania początku ciągu zapytania, jeśli chcesz użyć „? i Tajemnice” musisz zakodować'?'znak.
Wszystkie znaki do kodowania URL są zakodowane
używając znaku '%' i dwuznakowego kodu szesnastkowego
odpowiadającą jej znakowi UTF-8. Przykład:
Kod 上海+中國 w UTF-8 byłby zakodowany jako URL
%E4%B8%8A%E6%B5%B7%2B%E4%B8%AD%E5%9C%8B
ciąg ? and the Mysterians byłby zakodowany w adresie URL jako
%3F+and+the+Mysterians lub %3F%20and%20the%20Mysterians.
Typowe znaki, które wymagają kodowania
Oto kilka typowych znaków, które muszą być zakodowane:
| Niebezpieczna postać | Zakodowana wartość |
|---|---|
| Spacja | %20 |
| ” | %22 |
| < | %3C |
| > | %3E |
| # | %23 |
| % | %25 |
| | | %7C |
Konwersja adresu URL otrzymanego z danych wejściowych użytkownika jest czasami podchwytliwe. Użytkownik może na przykład wprowadzić adres „ul. Główna 5" Ogólnie URL trzeba utworzyć z jego części, traktując wpisywanych przez użytkownika jako literów.
Oprócz tego adresy URL we wszystkich usługach internetowych Google Maps Platform mogą mieć maksymalnie 16 384 znaki i statycznych sieciowych interfejsów API. W większości usług limit znaków będzie rzadko osiągany. Pamiętaj jednak: pamiętaj, że niektóre usługi mają kilka parametrów, które mogą powodować generowanie długich adresów URL.
Kontrolowane korzystanie z interfejsów API Google
Źle zaprojektowane klienty interfejsu API mogą powodować większe obciążenie zarówno w internecie, jak i w internecie Serwery Google. Ta sekcja zawiera kilka sprawdzonych metod dla klientów korzystających z interfejsów API. Obserwujesz te sprawdzone metody pomogą Ci uniknąć zablokowania aplikacji z powodu przypadkowego naruszenia dla interfejsów API.
Exponential Backoff
W rzadkich przypadkach może coś pójść nie tak podczas wyświetlania żądania. możesz otrzymać kod HTTP 4XX lub 5XX kodu odpowiedzi lub połączenie TCP może po prostu ulec awarii gdzieś pomiędzy klientem a serwera. Często warto ponawiać próbę, ponieważ dodatkowe żądanie może się udać, jeśli pierwotne żądanie nie zostało przetworzone. Ważne jest jednak, aby nie po prostu wielokrotnego wysyłania żądań do serwerów Google. Takie zapętlenie może spowodować przeciążenie między klientem a Google, co powoduje problemy u wielu stron.
Lepszym sposobem jest ponowienie próby z coraz większymi opóźnieniami. Zwykle jest zwiększane przez mnożnik przy każdej próbie. Ta metoda nazywa się Wykładniczy czas ponowienia.
Weźmy na przykład aplikację, która chce wysłać to żądanie do Time Zone API:
https://maps.googleapis.com/maps/api/timezone/json?location=39.6034810,-119.6822510×tamp=1331161200&key=YOUR_API_KEY
Poniższy przykładowy Python pokazuje, jak wysłać żądanie ze wzrastającym czasem do ponowienia:
import json
import time
import urllib.error
import urllib.parse
import urllib.request
# The maps_key defined below isn't a valid Google Maps API key.
# You need to get your own API key.
# See https://developers.google.com/maps/documentation/timezone/get-api-key
API_KEY = "YOUR_KEY_HERE"
TIMEZONE_BASE_URL = "https://maps.googleapis.com/maps/api/timezone/json"
def timezone(lat, lng, timestamp):
# Join the parts of the URL together into one string.
params = urllib.parse.urlencode(
{"location": f"{lat},{lng}", "timestamp": timestamp, "key": API_KEY,}
)
url = f"{TIMEZONE_BASE_URL}?{params}"
current_delay = 0.1 # Set the initial retry delay to 100ms.
max_delay = 5 # Set the maximum retry delay to 5 seconds.
while True:
try:
# Get the API response.
response = urllib.request.urlopen(url)
except urllib.error.URLError:
pass # Fall through to the retry loop.
else:
# If we didn't get an IOError then parse the result.
result = json.load(response)
if result["status"] == "OK":
return result["timeZoneId"]
elif result["status"] != "UNKNOWN_ERROR":
# Many API errors cannot be fixed by a retry, e.g. INVALID_REQUEST or
# ZERO_RESULTS. There is no point retrying these requests.
raise Exception(result["error_message"])
if current_delay > max_delay:
raise Exception("Too many retry attempts.")
print("Waiting", current_delay, "seconds before retrying.")
time.sleep(current_delay)
current_delay *= 2 # Increase the delay each time we retry.
if __name__ == "__main__":
tz = timezone(39.6034810, -119.6822510, 1331161200)
print(f"Timezone: {tz}")
Zwróć też uwagę, aby w wywołaniu aplikacji nie było kodu ponowienia próby łańcuch, który prowadzi do powtarzania żądań w krótkich odstępach czasu.
Zsynchronizowane żądania
Duża liczba zsynchronizowanych żądań do interfejsów API Google może wyglądać jak rozproszone Atak typu Denial of Service (DDoS) na infrastrukturę Google i odpowiednio traktowany. Do tego uniknąć, upewnij się, że żądania do interfejsu API nie są synchronizowane między klientami.
Weźmy na przykład aplikację, która wyświetla godzinę w bieżącej strefie czasowej. Ta aplikacja prawdopodobnie ustawi alarm w systemie operacyjnym klienta, który go wybudzi początku minuty, aby można było zaktualizować wyświetlany czas. Aplikacja powinna nie może wykonywać żadnych wywołań interfejsu API w ramach przetwarzania związanego z tym alarmem.
Wykonywanie wywołań interfejsu API w odpowiedzi na naprawiony alarm jest niewłaściwe, ponieważ powoduje jest zsynchronizowany z początkiem minuty, nawet między różnymi urządzeniami, a nie równomiernie rozłożony w czasie. Źle zaprojektowana aplikacja w tym trybie spowoduje wzrost wartości na początku każdej minuty natężenie ruchu przekracza 60-krotność normalnego poziomu.
Dobrym rozwiązaniem jest ustawienie drugiego alarmu na losowo wybraną godzinę. Gdy ten drugi alarm uruchomi się, aplikacja wywoła wszelkie potrzebne interfejsy API i zapisze wyników. Gdy aplikacja chce zaktualizować wyświetlacz na początku minuty, używa funkcji zapisane wcześniej wyniki, zamiast ponownie wywoływać interfejs API. Przy tej metodzie wywołania interfejsu API są równomiernie rozłożone na przestrzeni czasu. Co więcej, wywołania interfejsu API nie opóźniają renderowania, gdy wyświetlacz jest są aktualizowane.
Oprócz początku minuty warto też zachować ostrożność. nie są ustawione na początek godziny i początek każdego dnia o północy.
Przetwarzanie odpowiedzi
W tej sekcji omówiono sposób dynamicznego wyodrębniania tych wartości z odpowiedzi usługi sieciowej.
Usługi internetowe Map Google udzielają odpowiedzi, które są łatwe do ale też nie są łatwe w użyciu. Podczas wykonywania zapytania nie warto niż wyświetlanie zbioru danych, lepiej będzie wyodrębnić kilka konkretnych . Odpowiedzi z internetu powinny być analizowane i wyodrębnij tylko te wartości, które Cię interesują.
Schemat analizy zależy od tego, czy zwracasz dane wyjściowe w formacie JSON. Odpowiedzi JSON, które mają już postać obiekty JavaScriptu, mogą być przetwarzane w obrębie samego JavaScriptu. na klienta.