Aplikacje internetowe

Jeśli tworzysz interfejs skryptu, możesz go opublikować jako aplikacji internetowej. Przykładem może być skrypt, który pozwala użytkownikom planować spotkania z członków zespołu pomocy najlepiej przedstawić jako aplikację internetową, użytkownicy mogą uzyskać do niego dostęp bezpośrednio z przeglądarki.

Skrypty niezależne oraz skrypty powiązane z Google Workspace aplikacjami można przekształcić w aplikacji internetowych, o ile spełniają one poniższe wymagania.

Wymagania dotyczące aplikacji internetowych

Skrypt może zostać opublikowany jako aplikacja internetowa, jeśli spełnia te wymagania:

Parametry żądania

Gdy użytkownik odwiedza aplikację lub program wysyła do niej żądanie HTTP GET, Apps Script uruchamia funkcję doGet(e). Gdy program wysyła do aplikacji żądanie HTTP POST, Apps Script uruchamia doPost(e). W obu przypadkach e reprezentuje parametr zdarzenia, który może zawierać informacje o dowolnym parametrów żądania. Struktura obiektu zdarzenia jest widoczna w tabeli poniżej:

Pola
e.queryString

Wartość części adresu URL będącej ciągiem zapytania lub null, jeśli nie określono ciągu zapytania.

name=alice&n=1&n=2
e.parameter

Obiekt par klucz-wartość odpowiadających parametrom żądania. W przypadku parametrów mających wiele wartości zwracana jest tylko pierwsza wartość.

{"name": "alice", "n": "1"}
e.parameters

Obiekt podobny do e.parameter, ale z tabelą wartości każdego klucza

{"name": ["alice"], "n": ["1", "2"]}
e.pathInfo

Ścieżka adresu URL po /exec lub /dev. Jeśli np. ścieżka adresu URL kończy się na /exec/hello, makro informacje o ścieżce to hello.
e.contextPath Nieużywany, zawsze pusty.
e.contentLength

Długość treści żądania w przypadku żądań POST lub -1 w przypadku żądań GET

332
e.postData.length

Taka sama cena jak w usłudze e.contentLength

332
e.postData.type

Typ MIME treści żądania POST

text/csv
e.postData.contents

Tekst treści POST

Alice,21
e.postData.name

Zawsze wartość „postData”

postData

Można na przykład przekazać takie parametry jak username i age do adresu URL w następujący sposób:

https://script.google.com/.../exec?username=jsmith&age=21

Następnie możesz wyświetlić następujące parametry:

function doGet(e) {
  var params = JSON.stringify(e);
  return ContentService.createTextOutput(params).setMimeType(ContentService.MimeType.JSON);
}

W powyższym przykładzie funkcja doGet(e) zwraca te dane wyjściowe:

{
  "queryString": "username=jsmith&age=21",
  "parameter": {
    "username": "jsmith",
    "age": "21"
  },
  "contextPath": "",
  "parameters": {
    "username": [
      "jsmith"
    ],
    "age": [
      "21"
    ]
  },
  "contentLength": -1
}

Wdrażanie skryptu jako aplikacji internetowej

Aby wdrożyć skrypt jako aplikację internetową, wykonaj te czynności:

  1. W prawym górnym rogu projektu skryptu kliknij Wdróż > Nowe wdrożenie.
  2. Obok opcji „Wybierz typ” kliknij Włącz typy wdrożeń. Aplikacja internetowa.
  3. Wpisz informacje o aplikacji internetowej w polach w sekcji „Wdrożenie”. konfiguracji”.
  4. Kliknij Wdróż.

Możesz udostępnić URL aplikacji osobom, które mają jej używać. o ile przyznano mu dostęp.

Testowanie wdrożenia aplikacji internetowej

Aby przetestować skrypt jako aplikację internetową, wykonaj te czynności:

  1. W prawym górnym rogu projektu skryptu kliknij Wdróż > Testuj wdrożeniach.
  2. Obok opcji „Wybierz typ” kliknij Włącz typy wdrożeń. > Aplikacja internetowa.
  3. Pod adresem URL aplikacji internetowej kliknij Kopiuj.

  4. Wklej adres URL w przeglądarce i przetestuj aplikację internetową.

    Ten URL kończy się na /dev i tylko użytkownicy z uprawnieniami do edycji mają do niego dostęp do skryptu. Ta instancja aplikacji zawsze uruchamia ostatnio zapisane i jest przeznaczona do testowania tylko w fazie programowania.

.

Uprawnienia

Uprawnienia aplikacji internetowej różnią się w zależności od wybranego sposobu wykonywania aplikacja:

  • Uruchom aplikację jako ja – w tym przypadku skrypt zawsze jest wykonywany. jak Ty, czyli właściciel skryptu, niezależnie od tego, kto korzysta z aplikacji internetowej.
  • Uruchom aplikację jako użytkownik uzyskujący dostęp do aplikacji internetowej – w tym przypadku skrypt działa z tożsamością aktywnego użytkownika aplikacji internetowej. To uprawnienie powoduje, że aplikacja internetowa wyświetla adres e-mail właściciela skryptu, gdy użytkownik autoryzuje dostęp.
.

Umieszczanie aplikacji internetowej w Witrynach Google

Aby umieścić aplikację internetową w Witrynach Google, najpierw trzeba Deployed (wdrożono). Dodatkowo muszą podać Wdrożony adres URL z okna Deploy.

Umieszczanie aplikacji internetowej w Witrynach , wykonaj te czynności:

  1. Otwórz stronę Witryn, do której chcesz dodać aplikację internetową.
  2. Wybierz Wstaw > Umieść adres URL.
  3. Wklej adres URL aplikacji internetowej i kliknij DODAJ.

Aplikacja internetowa pojawi się w ramce na podglądzie strony. Po opublikowaniu stronę, być może użytkownicy będą musieli autoryzować aplikację internetową, zanim działa normalnie. Nieautoryzowane aplikacje internetowe wyświetlają prośby o autoryzację użytkownika.

Aplikacje internetowe i historia przeglądarki

Pożądana może być aplikacja internetowa Apps Script symulująca wielostronicowy z aplikacjami lub z interfejsem dynamicznym sterowanym za pomocą parametrów adresu URL. By robić to dobrze, możesz zdefiniować obiekt stanu reprezentujący interfejsu użytkownika lub strony i przekazać stan do historii przeglądarki jako jak użytkownik porusza się po aplikacji. Możesz też nasłuchiwać zdarzeń z historii, gdy użytkownik porusza się po ekranie za pomocą przycisku przyciski przeglądarki. Wysyłanie zapytań o parametry adresu URL podczas wczytywania pozwala dynamicznie tworzy interfejs użytkownika na podstawie tych parametrów, co pozwala użytkownikowi uruchamiania aplikacji w określonym stanie.

Apps Script udostępnia 2 asynchroniczne interfejsy API JavaScript po stronie klienta, podczas tworzenia aplikacji internetowych połączonych z historią przeglądarki:

  • google.script.history udostępnia metody dynamicznego reagowania na zmiany w historii przeglądarki. Ten obejmuje: przekazywanie stanów do przeglądarki (proste obiekty, które można zdefiniować) historii, zastępując główny stan stosu historii oraz ustawiając detektor funkcję wywołania zwrotnego do reagowania na zmiany w historii.

  • google.script.url zapewnia sposób pobrania parametrów adresu URL bieżącej strony i fragmentu adresu URL, jeśli w ich obecności.

Te interfejsy API historii są dostępne tylko dla aplikacji internetowych. Nie obsługiwanych pasków bocznych, okien dialogowych lub dodatków. Ta funkcja jest też niezalecane w aplikacji internetowych umieszczonych w Witrynach Google.