Możesz teraz tworzyć pliki KML wyświetlające obiekty na niebie, takie jak gwiazdy, konstelacje, planety, księżyc czy galaktyki. Na tej stronie dowiesz się, jak utworzyć plik KML, aby wyświetlać dane niebieskie w Google Sky. W szczególności wykonaj te czynności:

• Dodaj atrybut hint do elementu <json> na początku pliku KML, który wskazuje, że plik zawiera dane nieba, a nie dane Earth.
• Przekonwertuj współrzędne niebieskie na współrzędne KML oparte na Ziemi

Tryb nieba

Użytkownik programu Google Earth może określić, kiedy ma przejść do trybu Niebo, korzystając z opcji w menu Widok > Przełącz na Niebo lub za pomocą przycisku Niebo. Gdy użytkownik przełącza się do trybu Niebo, Google Earth przechodzi w tryb Niebo, aby wyświetlić zdjęcia nieba wykonane z teleskopów na całym świecie i w przestrzeni kosmicznej. Widok nieba wygląda tak, jak użytkownik stoi pośrodku Ziemi, patrząc na zewnątrz nieba. Model ten umożliwia użytkownikom poznawanie nieba ponad głowami i części ciała niebieskiego, które normalnie są widoczne tylko po drugiej stronie globu.

Współrzędne

Współrzędne astronomiczne są opisane w formie rektascensji (RA) i deklinacji. Rektascensja, która odpowiada długości geograficznej, reprezentuje odległość od punktu na niebie, w której słońce przecina równik niebieski względem równości wiosennej. Rektascensja jest mierzona od 0 do 24 godzin, przy czym 1 godzina RA jest równa ilości obrotu nieba nad danym punktem na powierzchni Ziemi w ciągu godziny. Zero godzin RA znajduje się w punkcie równości wiosennej, gdzie RA rośnie w kierunku wschodnim.

Deklinowanie jest analogiczne do szerokości geograficznej, a deklinacja 0 stopni znajduje się na równiku niebieskim. Wartości deklinacji obejmują wartości od -90° bezpośrednio nad biegunem południowym do +90° bezpośrednio nad biegunem północnym.

Poniższa ilustracja przedstawia widok nieba z liniami siatki umożliwiającymi zmianę wysokości i deklinacji:

Obsługiwane elementy

W Google Earth 4.2 i trybie Niebo są obsługiwane następujące elementy:

• Oznaczenie miejsca
• Nakładka naziemna
• linia
• Wielokąt
• Multimetria
• Pierścień liniowy
• Punkt
• Elementy stylu
• Elementy kontenera

Pamiętaj jednak, że elementy <tilt> i <roll> są obecnie ignorowane w tych elementach.

Atrybut hint

Jeśli plik KML zawiera dane Sky, pamiętaj, by dodać atrybut hint do elementu < KML> na początku pliku:

<kml xmlns="http://www.opengis.net/kml/2.2" hint="target=sky">

Po załadowaniu pliku ze wskazówką "target=sky" program Google Earth prosi użytkownika o przełączenie się do widoku nieba, jeśli nie jest jeszcze w tym trybie.

Konwertowanie współrzędnych niebieskich na potrzeby wyświetlania w Google Earth

Wykonaj kilka prostych obliczeń, aby przekonwertować prawidłowe położenie (godziny/minuty/sekundy) na stopnie długości geograficznej i prawidłowo wyświetlać dane w trybie Google Earth (tryb nieba).

Konwersja współrzędnych współrzędnej

Aby przeliczyć współrzędne orientacji z zakresu od 0 do 24 na wartości z zakresu od -180 do +180 °, użyj tej formuły, gdzie godzina, minuta i sekunda to oryginalne wartości wzniesień danych:

(hour + minute/60 + second/3600)*15 − 180

Konwertowanie współrzędnych deklinacji

Współrzędne deklinacji bezpośrednio odpowiadają wartościom szerokości geograficznej, od -90° na południe od równika niebieskiego do +90° na północ od równika.

Obliczanie zakresu elementu LookAt

Gdy używasz elementu <LookAt> z danymi nieba, musisz wykonać te obliczenia, aby określić zakres. Podstawowa formuła wygląda tak:

r = R*(k*sin(β/2) - cos(β/2) + 1)

gdzie

R

to zakres określony w elemencie <LookAt>

.

R

jest promieniem niebieskiej kuli (lub w tym przypadku dla Ziemi, ponieważ patrzymy na nią z nieba) równym 6,378 x 10⁶

K

jest równe 1/tan(α/2) lub 1,1917536

α

to kąt kąta widoku w Google Earth, gdy kamera zostanie odsunięta do środka sfery niebieskiej (Earth).

?

to żądana sekunda łuku Twojego nieba

Uwaga: kalkulator Google to przydatne narzędzie do przeprowadzania obliczeń.

Oto kilka przykładowych zakresów:

• Duża galaktyka spiralna (Galaktyka Słońca): 20–30 km
• Duży klaster globularny (M15): 20–30 km
• Galaktyka Andromedy: 200 km
• Mgławica Planetna (5–10 km)
• Duże mgławica (Mgławica Trifid): 10–30 km
• Wskazywanie pojedynczego teleskopu Hubble'a (ciąg Seyferta): 2–5 km
• Gromada otwarta (Praesepe): 30–60 km
• Mniejsza galaktyka spiralna: 5–10 km
• Duża Chmura Magellana: 400–500 km

Zapisywanie plików w Google Earth

Jeśli w Google Earth jesteś w trybie Sky i zapiszesz plik, zakładamy, że chcesz go zapisać jako plik Sky. Dlatego automatycznie dodaje atrybut hint do elementu <json>.

Przykład

Oto przykład tworzenia pliku KML zawierającego Mgławicę Kraba w Google Earth:

<kml xmlns="http://www.opengis.net/kml/2.2" hint="target=sky">
<Document>
  <Style id="CrabNebula">
    <BalloonStyle>
      <text><center><b>$[name]</b></center><br/>$[description]</text>
    </BalloonStyle>
  </Style>
  <Placemark>
    <name>Crab Nebula</name>
    <description>
      <![CDATA[
        This is the Crab Nebula.  It is the remnant of a supernovae that was
        observed on Earth in 1054 CE.  You can find out more about the Crab
        Nebula by looking at the information in the default layers, specifically:
        <ul>
          <li> <b>Backyard Astronomy</b>
          <li> <b>Hubble Showcase</b>
          <li> <b>Life of a Star</b>
        </ul>
        Enjoy exploring Sky!
      ]]>
    </description>
    <LookAt>
      <longitude>-96.366783</longitude>
      <latitude>22.014467</latitude>
      <altitude>0</altitude>
      <range>10000</range>
      <tilt>0</tilt>
      <heading>0</heading>
    </LookAt>
    <styleUrl>#CrabNebula</styleUrl>
    <Point>
      <coordinates>-96.366783,22.014467,0</coordinates>
    </Point>
  </Placemark>
</Document>
</kml> 

Tak wygląda ten plik w Google Earth: