Wycofanie plików cookie innych firm nie wpływa na procesy autoryzacji użytkowników, w tym na te metody.

Ta strona została przetłumaczona przez Cloud Translation API.

Biblioteka JavaScript autoryzacji Google dla witryn 3P – dokumentacja interfejsu API

W tym artykule opisaliśmy interfejs Google 3P Authorization JavaScript Library API. który może służyć do wczytywania kodów autoryzacji lub tokenów dostępu od Google.

Metoda: google.accounts.oauth2.initCodeClient

Metoda initCodeClient inicjuje i zwraca klienta kodu, ze znakiem konfiguracji w parametrze.

google.accounts.oauth2.initCodeClient(config: CodeClientConfig)

Typ danych: CodeClientConfig

W tabeli poniżej znajdziesz właściwości typu danych CodeClientConfig.

Właściwości
`client_id`	Wymagane. Identyfikator klienta aplikacji. Tę wartość znajdziesz w konsoli interfejsów API.
`scope`	Wymagane. Rozdzielona spacjami lista zakresów identyfikujących zasoby, do których aplikacja mogła uzyskiwać dostęp w imieniu użytkownika. Wartości te informują o ekranie zgody, który Google wyświetla użytkownikowi.
`include_granted_scopes`	Opcjonalna (domyślnie `true`). Umożliwia aplikacjom korzystanie z przyrostu wartości mogą prosić o dostęp do dodatkowych zakresów w kontekście. Jeśli ustawisz wartość tego parametru na `false` i żądanie autoryzacji zostało wysłane, nowy token dostępu będzie obejmować tylko te zakresy, do których zażądano dostępu `scope` w tym okresie: `CodeClientConfig`.
`redirect_uri`	Wymagane na potrzeby przekierowania UX. Określa, dokąd serwer interfejsu API przekierowuje użytkownika po zakończeniu procesu autoryzacji przez użytkownika. Wartość musi dokładnie odpowiadać jednemu z autoryzowanych identyfikatorów URI przekierowania klienta OAuth 2.0, które zostały skonfigurowane w konsoli API. Musi być też zgodna z regułami weryfikacji identyfikatora URI przekierowania. Właściwość zostanie zignorowana przez wyskakujące okienko UX.
`callback`	Wymagane dla UX wyskakującego okienka. Funkcja JavaScript, która obsługuje zwróconą odpowiedź kodu. Właściwość zostanie zignorowana przez UX przekierowania.
`state`	Opcjonalnie: Zalecane w przypadku przekierowania UX. Określa dowolną wartość ciągu, której aplikacja używa do utrzymania stanu między żądaniem autoryzacji a odpowiedzią serwera autoryzacji.
`enable_granular_consent`	Opcjonalna (domyślnie `true`). Jeśli ustawisz wartość `false`, będziesz mieć bardziej szczegółowe uprawnienia konta Google. został wyłączony w przypadku identyfikatorów klienta OAuth utworzonych przed 2019 rokiem. Jeśli skonfigurowane są zarówno `enable_granular_consent`, jak i `enable_serial_consent`, tylko `enable_granular_consent` zostałaby zastosowana, a wartość `enable_serial_consent` zostanie zignorowana. Nie ma wpływu na nowsze identyfikatory klienta OAuth, ponieważ zawsze włączone są dla nich bardziej szczegółowe uprawnienia.
`enable_serial_consent`	Wycofano. Zamiast niego użyj parametru `enable_granular_consent`. Ten ma taki sam efekt jak `enable_granular_consent`. Istniejące aplikacje użytkownicy korzystający z usługi `enable_serial_consent` mogą nadal to robić, ale są warto zaktualizować kod tak, aby używać w nim elementu `enable_granular_consent` przy następnej aktualizacji aplikacji.
`login_hint`	Opcjonalnie: Jeśli aplikacja wie, który użytkownik powinien autoryzować żądanie, może użyć tej właściwości, aby podać Google wskazówkę dotyczącą logowania. Jeśli operacja się uda, wybór konta zostanie pominięty. Wartość pola sub adresu e-mail lub tokena identyfikatora użytkownika docelowego. Więcej informacji znajdziesz w polu `login_hint` w dokumentacji OpenID Connect.
`hd`	Opcjonalnie: Jeśli Twoja aplikacja wie, do której domeny Workspace należy użytkownik, użyj tego parametru, aby podać Google wskazówkę. Jeśli proces się powiedzie, konta użytkowników będą ograniczone do podanej domeny lub wstępnie wybrane dla tej domeny. Więcej informacji znajdziesz w polu `hd` w dokumentacji OpenID Connect.
`ux_mode`	Opcjonalnie: Tryb UX, który ma być używany w procesie autoryzacji. Domyślnie wyświetli się wyskakujące okienko z prośbą o zgodę na wykorzystanie danych. Prawidłowe wartości to `popup` i `redirect`.
`select_account`	Opcjonalna, domyślnie przyjmuje wartość 'false'. Wartość logiczna zachęcająca użytkownika do wybrania konta.
`error_callback`	Opcjonalnie: Funkcja JavaScript, która obsługuje niektóre błędy inne niż OAuth, takie jak nie udało się otworzyć wyskakującego okienka; lub zamknięta, zanim odpowiedź OAuth zostanie . Pole „type” parametru wejściowego zawiera szczegółowy powód. popup_failed_to_open Nie udało się otworzyć wyskakującego okienka. popup_closed Wyskakujące okienko jest zamykane przed OAuth . nieznany Obiekt zastępczy innych błędów.

Typ danych: CodeClient

Klasa ma tylko jedną publiczną metodę requestCode, która uruchamia protokół OAuth 2.0 Proces UX kodu.

interface CodeClient {
  requestCode(): void;
}

Typ danych: CodeResponse

Obiekt JavaScript CodeResponse zostanie przekazany do metody callback w UX. W interfejsie przekierowania parametr CodeResponse zostanie przekazany jako adres URL .

W tabeli poniżej znajdziesz właściwości typu danych CodeResponse.

Właściwości
`code`	Kod autoryzacji udanej odpowiedzi tokena.
`scope`	Rozdzielona spacjami lista zakresów zatwierdzonych przez użytkownika.
`state`	Wartość ciągu znaków, której aplikacja używa do utrzymywania stanu między żądaniem autoryzacji a odpowiedzią.
`error`	Pojedynczy kod błędu ASCII.
`error_description`	Zrozumiały dla człowieka tekst ASCII zawierający dodatkowe informacje ułatwiające deweloperowi klienta zrozumienie błędu.
`error_uri`	Identyfikator URI określający czytelną dla człowieka stronę internetową z informacjami o błędzie, który służy do przekazania deweloperowi klienta dodatkowych informacji o błędzie.

Metoda: google.accounts.oauth2.initTokenClient

Metoda initTokenClient inicjuje i zwraca klienta tokena z konfiguracji w parametrze.

google.accounts.oauth2.initTokenClient(config: TokenClientConfig)

Typ danych: TokenClientConfig

W tabeli poniżej znajdziesz właściwości typu danych TokenClientConfig.

Właściwości
`client_id`	Wymagane. Identyfikator klienta aplikacji. Tę wartość znajdziesz w konsoli interfejsów API.
`callback`	Wymagane. Funkcja JavaScript, która obsługuje zwróconą odpowiedź tokena.
`scope`	Wymagane. Rozdzielona spacjami lista zakresów identyfikujących zasoby, do których aplikacja mogła uzyskiwać dostęp w imieniu użytkownika. Wartości te informują o ekranie zgody, który Google wyświetla użytkownikowi.
`include_granted_scopes`	Opcjonalna (domyślnie `true`). Umożliwia aplikacjom korzystanie z przyrostu wartości mogą prosić o dostęp do dodatkowych zakresów w kontekście. Jeśli ustawisz wartość tego parametru na `false` i żądanie autoryzacji zostało wysłane, nowy token dostępu będzie obejmować tylko te zakresy, do których zażądano dostępu `scope` w tym okresie: `TokenClientConfig`.
`prompt`	Opcjonalna (domyślnie 'select_account'). Plik rozdzielany spacjami lista promptów, które mają zostać zaprezentowane użytkownikowi (z uwzględnieniem wielkości liter). Możliwe wartości to: pusty ciąg znaków: użytkownik zostanie poproszony tylko przy pierwszej prośbie o dostęp do aplikacji. Nie można go określić za pomocą innych wartości. „none” (brak) nie powoduje wyświetlania żadnych ekranów uwierzytelniania ani zgody użytkownika. Nie można go określać za pomocą innych wartości. 'consent' – wyświetlaj monit o zgodę na wykorzystanie danych; 'select_account' Służy do wyświetlania użytkownikowi prośby o wybranie konta.
`enable_granular_consent`	Opcjonalna (domyślnie `true`). Jeśli ustawisz wartość `false`, będziesz mieć bardziej szczegółowe uprawnienia konta Google. został wyłączony w przypadku identyfikatorów klienta OAuth utworzonych przed 2019 rokiem. Jeśli skonfigurowane są zarówno `enable_granular_consent`, jak i `enable_serial_consent`, tylko `enable_granular_consent` zostałaby zastosowana, a wartość `enable_serial_consent` zostanie zignorowana. Nie ma wpływu na nowsze identyfikatory klienta OAuth, ponieważ zawsze włączone są dla nich bardziej szczegółowe uprawnienia.
`enable_serial_consent`	Wycofano. Zamiast niego użyj parametru `enable_granular_consent`. Ten ma taki sam efekt jak `enable_granular_consent`. Istniejące aplikacje użytkownicy korzystający z usługi `enable_serial_consent` mogą nadal to robić, ale są warto zaktualizować kod tak, aby używać w nim elementu `enable_granular_consent` przy następnej aktualizacji aplikacji.
`login_hint`	Opcjonalnie: Jeśli aplikacja wie, który użytkownik powinien autoryzować żądanie, może użyć tej właściwości, aby podać Google wskazówkę dotyczącą logowania. Jeśli operacja się uda, wybór konta zostanie pominięty. Wartość pola sub adresu e-mail lub tokena identyfikatora użytkownika docelowego. Więcej informacji znajdziesz w polu `login_hint` w dokumentacji OpenID Connect.
`hd`	Opcjonalnie: Jeśli Twoja aplikacja wie, do której domeny Workspace należy użytkownik, użyj tego parametru, aby podać Google wskazówkę. Jeśli proces się powiedzie, konta użytkowników będą ograniczone do podanej domeny lub wstępnie wybrane dla tej domeny. Więcej informacji znajdziesz w polu `hd` w dokumentacji OpenID Connect.
`state`	Opcjonalnie: Niezalecane. Określa dowolną wartość ciągu, której aplikacja używa do utrzymania stanu między żądaniem autoryzacji a odpowiedzią serwera autoryzacji.
`error_callback`	Opcjonalnie: Funkcja JavaScript, która obsługuje niektóre błędy inne niż OAuth, takie jak nie udało się otworzyć wyskakującego okienka; lub zamknięta, zanim odpowiedź OAuth zostanie . Pole „type” parametru wejściowego zawiera szczegółowy powód. popup_failed_to_open Nie udało się otworzyć wyskakującego okienka. popup_closed Wyskakujące okienko jest zamykane przed OAuth . nieznany Obiekt zastępczy innych błędów.

Typ danych: TokenClient

Klasa ma tylko jedną metodę publiczną requestAccessToken, która rozpoczyna Proces UX tokena OAuth 2.0.

interface TokenClient {
  requestAccessToken(overrideConfig?: OverridableTokenClientConfig): void;
}

Argumenty
`overrideConfig`	OverridableTokenClientConfig	Opcjonalnie: Konfiguracje, które mają zostać zastąpione w tej metodzie.

Typ danych: OverridableTokenClientConfig

W poniższej tabeli podano właściwości obiektu OverridableTokenClientConfig typu danych.

Właściwości
`scope`	Opcjonalnie: Rozdzielona spacjami lista zakresów identyfikujących zasoby do których aplikacja może uzyskać dostęp w imieniu użytkownika. Wartości te przekazują informacje na ekranie zgody wyświetlanym użytkownikowi przez Google.
`include_granted_scopes`	Opcjonalna (domyślnie `true`). Umożliwia aplikacjom korzystanie z przyrostu wartości mogą prosić o dostęp do dodatkowych zakresów w kontekście. Jeśli ustawisz wartość tego parametru na `false` i żądanie autoryzacji zostało wysłane, nowy token dostępu będzie obejmować tylko te zakresy, do których zażądano dostępu `scope` w tym okresie: `OverridableTokenClientConfig`.
`prompt`	Opcjonalnie: Rozdzielona spacjami lista promptów, które mają zostać zaprezentowane użytkownikowi. Wielkość liter ma znaczenie.
`enable_granular_consent`	Opcjonalna (domyślnie `true`). Jeśli ustawisz wartość `false`, będziesz mieć bardziej szczegółowe uprawnienia konta Google. zostanie wyłączone w przypadku identyfikatorów klienta OAuth utworzonych przed 2019 rokiem.Jeśli ustawiono zarówno `enable_granular_consent`, jak i `enable_serial_consent`, tylko `enable_granular_consent` zacznie obowiązywać, a wartość `enable_serial_consent` będzie ignorowana. Nie ma wpływu na nowsze identyfikatory klienta OAuth, ponieważ zawsze włączone są dla nich bardziej szczegółowe uprawnienia.
`enable_serial_consent`	Wycofano. Zamiast niego użyj parametru `enable_granular_consent`. Ten ma taki sam efekt jak `enable_granular_consent`. Istniejące aplikacje użytkownicy korzystający z usługi `enable_serial_consent` mogą nadal to robić, ale są warto zaktualizować kod tak, aby używać w nim elementu `enable_granular_consent` przy następnej aktualizacji aplikacji.
`login_hint`	Opcjonalnie: Jeśli aplikacja wie, który użytkownik powinien autoryzować żądanie, może użyć tej właściwości, aby podać Google wskazówkę dotyczącą logowania. Jeśli operacja się uda, wybór konta zostanie pominięty. Wartość pola sub adresu e-mail lub tokena identyfikatora użytkownika docelowego. Więcej informacji znajdziesz w polu `login_hint` w dokumentacji OpenID Connect.
`state`	Opcjonalnie: Niezalecane. Określa dowolną wartość ciągu, której aplikacja używa do utrzymania stanu między żądaniem autoryzacji a odpowiedzią serwera autoryzacji.

Typ danych: TokenResponse

Obiekt JavaScript TokenResponse zostanie przekazany do metody wywołania zwrotnego w UX.

W tabeli poniżej znajdziesz właściwości typu danych TokenResponse.

Właściwości
`access_token`	Token dostępu dla pomyślnej odpowiedzi tokena.
`expires_in`	Czas ważności tokena dostępu (w sekundach).
`hd`	Domena hostowana, do której należy zalogowany użytkownik.
`prompt`	Wartość promptu, która została użyta z możliwej listy wartości określonej przez TokenClientConfig lub OverridableTokenClientConfig.
`token_type`	Typ wydanego tokena.
`scope`	Rozdzielona spacjami lista zakresów zatwierdzonych przez użytkownika.
`state`	Wartość ciągu znaków, której aplikacja używa do utrzymywania stanu między żądaniem autoryzacji a odpowiedzią.
`error`	Pojedynczy kod błędu ASCII.
`error_description`	Zrozumiały dla człowieka tekst ASCII zawierający dodatkowe informacje ułatwiające deweloperowi klienta zrozumienie, który błąd wystąpił.
`error_uri`	Identyfikator URI określający czytelną dla człowieka stronę internetową z informacjami o błędzie, który służy do przekazania deweloperowi klienta dodatkowych informacji o błędzie.

Metoda: google.accounts.oauth2.hasGrantedAllScopes

Sprawdza, czy użytkownik przyznał wszystkie określone zakresy.

google.accounts.oauth2.hasGrantedAllScopes(
                                            tokenResponse: TokenResponse,
                                            firstScope: string, ...restScopes: string[]
                                          ): boolean;

Argumenty
`tokenResponse`	`TokenResponse`	Wymagane. `TokenResponse` obiektu.
`firstScope`	ciąg znaków	Wymagane. Zakres do sprawdzenia.
`restScopes`	ciąg znaków[]	Opcjonalnie: Inne zakresy do sprawdzenia.

Zwroty
wartość logiczna	Prawda, jeśli przyznano wszystkie zakresy.

Metoda: google.accounts.oauth2.hasGrantedAnyScope

Sprawdza, czy użytkownik przyznał jeden z podanych zakresów.

google.accounts.oauth2.hasGrantedAnyScope(
                                           tokenResponse: TokenResponse,
                                           firstScope: string, ...restScopes: string[]
                                         ): boolean;

Argumenty
`tokenResponse`	`TokenResponse`	Wymagane. `TokenResponse` obiektu.
`firstScope`	ciąg znaków	Wymagane. Zakres do sprawdzenia.
`restScopes`	ciąg znaków[]	Opcjonalnie: Inne zakresy do sprawdzenia.

Zwroty
wartość logiczna	Prawda, jeśli przyznano dowolny zakres.

Metoda: google.accounts.oauth2.revoke

Metoda revoke unieważnia wszystkie zakresy, które użytkownik przyznał aplikacji. Do unieważnienia uprawnień wymagany jest prawidłowy token dostępu.

google.accounts.oauth2.revoke(accessToken: string, done: () => void): void;

Argumenty
`accessToken`	ciąg znaków	Wymagane. Prawidłowy token dostępu.
`callback`	funkcja	Opcjonalnie: Moduł RevocationResponse.

Typ danych: RevocationResponse

Do metody wywołania zwrotnego zostanie przekazany obiekt JavaScript RevocationResponse.

W tabeli poniżej znajdziesz właściwości typu danych RevocationResponse.

Właściwości
`successful`	Wartość logiczna. `true` – w przypadku niepowodzenia, `false` – niepowodzenie.
`error`	Ciąg tekstowy. Nieokreślony sukces. Pojedynczy kod błędu ASCII. Obejmuje to m.in. standardową autoryzację OAuth 2.0 – kody błędów. Typowe błędy w przypadku metody `revoke`: `invalid_token` – token już wygasł lub został unieważniony przed wywołaniem metody `revoke`. W większości przypadków można uznać uwierzytelnienie powiązane z dokument `accessToken` został unieważniony. `invalid_request` – tokenu nie można unieważnić. Należy upewnić się, `accessToken` jest prawidłowym uwierzytelnianiem Google OAuth 2.0.
`error_description`	Ciąg tekstowy. Nieokreślony sukces. Zrozumiały dla człowieka tekst ASCII zawiera dodatkowe informacje na temat `error`. Dzięki nim deweloperzy mogą dowiedzieć się więcej który wystąpił. Ciąg `error_description` jest dostępny tylko w języku angielskim. W przypadku typowych błędów wymienionych w zasadzie `error` odpowiednie zasady `error_description`: `invalid_token` – token wygasł lub został unieważniony. `invalid_request` – tokenu nie można unieważnić.